عصرهای جمعه هایم پر است از دلهره های شنبه های نیامده .
ترس از هفته ای که می آید .
انگار که قرار است تمام تجربه های تلخ گذشته تکرار شود.
خسته و تلخ و غمگین و افسرده شدم
از بس ، خسته و تلخ و غمگین و افسرده هستم !
براستی چرا چنین است ؟
چرا آنکه سرنوشت مرا می بافد ، امسال انقدر بد می بافد ؟
چرا جمعه پر از شوق فرا رسیدن اتفاقات خوب نیست؟
- شوق ؟ -
چه کلمه فراموش شده ای !!
روز - روز
هر روز امسال
جمعه تلخ غمگین کثافتی بود .
یکسال پر از جمعه !
لعنت به امسال !
