تو ، ووووزِلای زندگی من هستی

دلم برای خودم تنگ شده

اون منی که بودم

اونی که به بهانه های ساده خوشبختی اش راضی بود

اونی که از گلِ نرگسی شاد میشد

واسه شاد بودنش آهنگی بس بود

غمش را از دل استکان عرقی ، لیوانی آبجو میشست

روزی بارانی ، بوی خاکِ نم خورده بس بود برای سبکبالی اش

رویا هایی داشت رنگی

و آرزوهایی دست یافتنی

و شب هایی

هووووم ، شب هایی که خودِ زنده گی بودند

دلم برای منی که بودم

برای خودِ خدا بیامرزم

تنگ شده

اس ام اس عبدالمالک ریگی میاد
اونوقت اس ام اس تو نمیاد

آدمها دو دسته اند :

اونهایی که ماشین شون مثل دوستشونِ و باهاش حرف می زنند

اونهایی که ماشین براشون فقط یک ماشینِ

شب کله پاچه ، بیارزد به بامدادِ پرعطش

بسی دروغ شنیدم
در این سال سی

بسی فیلم دیدم
در این سال سی

سرم شلوغ نیست ولی تو سرم شلوغ است

هر کدوم ما هر روز در لباس صد نفریم
صبح به صبح قبل از بیرون رفتن
انواع و اقسام ماسک ها رو میزنیم
ما هر روز، هر کجا ، جلوی هرکس
آدم متفاوتی هستیم
آدم خوشبخت
آدم خوشحال
آدم بی غم
آدم بی تفاوت
آدم موفق
آدم فهمیده
آدم مهم
آدم ای که تنها نیست
آدم ای که دل تنگ نیست
آدم ای که دل شکسته نیست
آدم ای که آرزوهاش رو گم نکرده
آدم ای که حق اش تو گلوی دیگری گیر نکرده
....

همه این آدمهایی که ما هستیم
هر روز در هالووینی شرکت می کنیم
مثل امروز
و به همدیگه دندون هامون رو به نشانه لبخند نشان می دهیم

هشت هشت هشتاد هشت