انگاری ، پنداری
یه جورایی مه !
انگوری انگوری !

من گمان می کردم
دوستی همچون سروی سرسبز
چهار فصلش همه آراستگی ست .
من چه می دانستم
هیبت باد زمستانی هست .
من چه می دانستم
سبزه می پژمرد از بی آبی
سبزه یخ می زند از سردی دی !

من چه می دانستم
دل هرکس دل نیست
قلبها زآهن و سنگ
قلبها بی خبر از عاطفه اند .

*

شنبه روز بدی بود ..
روز جیزی بود .
روز اخی بود .
شنبه و جمعه رو تِخ کردم !

سکوت ِ گوسفند !

" If God did not exist
It would be necessary to invent him . "

- easy rider ; Chapter.25 -

معجونی از
بلاتکلیفی کسالت بار
انتظار خفه کننده
هوای راکد بدون بادی همراه با خبری
روزهایی که در تقلید از هم ماهر شده اند
موریانه هایی که مغزم را می خورند
طعم تلخ چیزهایی که دوست ندارم باشند و هستند
همه در لیوانی در دست من دیده می شوند
و من به قرصی گرد در دست دیگرم خیره شده ام
... گرچه سوراخ راه آب سینک وسوسه کننده به نظر می رسه ..

شب
خسته از لولیدن در تخت
با چشمهای کاملا باز
به سقف خیره می شوم
فکر می کنم
اما
شاید نیایی ای پسر رویاها
و ما بگذریم آنگونه که دنیا ...
امید و خاطره را
از نگاهی به نگاه دیگر بسپاریم .

عق مه
بر وزن جمعه !

و تابستان فعالیت خود را بطور رسمی آغاز می کند

نمی بایست انتظارت را می کشیدم
خواب و دیدن رویایت
هرچه می کردم
بهتر بود از نشستن و گذز شب را دیدن
و این ماه کند گذر را که در افق فرو می رود .

قورباغه
غر می زنه !

بادی نمی آید
برگی تکان نمی خورد
اتفاقی نمی افتد

- هیجانی
دیداری
قهقهه ای
انگیزه ای -

تنها روزها
زیر آفتاب می سوزند
و می گذرند .

به یادت آبدوغ می خورم
و مست می کنم
و آروغ می زنم .

کلاغها می شنوند
و شایعه
چون علفهای هرز دشتی در تابستان
می روید !

ممنوع الدخول !

مادر ،
تولد فرزندت را تبریک می گویم .
نگرانش هستی ؟
باز هم که دراز کشیده است .
دنبال کاری نمی رود
ازدواجش هم که اشتباه بود .
روز به روز لاغرتر می شود ، ریش نزده است .

چه نگاه غمگنانه و پر محبتی داری .
کاش بتوانم تولد نگرانی هایت را تبریک بگویم .

او از تو به ارث برده است
سر سپردن به زمانه را بی هیچ تردیدی
و سرسختی در احساساتش را .
نه توانستی سعادتمندش کنی و نه پر آوازه .
خو داشتن به تنهایی ، تنها استعداد اوست .

پنجره اتاقش را باز کن
بگذار آفتاب از لای برگهای لرزان
با بوسه ای چشم بگشاید .
دفترش را به او بده و شیشه جوهرش را
یک لیوان قهوه اش را بده
و او را که از در بیرون می رود ، تماشا کن .
*

قصهء کودکی
که پیر شد
ولی ، بزرگ نشد !

قصهء من .

اینجا چه خبره ؟
امروز جمعه بود ؟؟!
مگه همین دیروز نه - پریروز جمعه نبود ؟
سر بقیه روزهای هفته چی اومده ؟
چرا هی تند تند جمعه میاد ؟
کی منو ریده ؟!

من آبی و دوست سیاه ام
همیشه قدم می زنیم در کوچه های لبریز از حرف
شبها !
و همیشه مست می کنیم
و همیشه به یاد هم می آوریم که :
" دیر شده باید برویم "
و همیشه دیرمان است
و همیشه حرفی نگفته باقی مانده
و هرگز نمی فهمیم که چرا همیشه دیر است !؟

شکر خدا ، این جدایی هم گذشت و من برگشتم
این جدایی
قرار بود وصلی باشد
شاید بین من و خدا .
اشتباه ما این بود که فکر می کردیم خدا باید جایی باشد
در حالی که خدا جایی نیست
در این نزدیکی هاست ، شاید
جایی در من
جایی در تو
جایی که من و تو هستیم .

از شنبه ...