در کجای آخرين قدم ها
در کجای فراموشی
خانه ام را از دست دادم
و حرف هايم را
که ماه ، بی ترانه از تمام شب هايم گذشت ؟
حالا کنار آخرين قهوه تلخ
کنار همه فراموشی ها
به ياد آن صبح و شب
تمام کودکی هايم را به تو می سپارم
يعنی تمام روزهای آفتاب در آب
يعنی تمام روزهای ماه در چشم
يعنی تمام ديوارها را
که کودکان
عصرها بر آن آفتاب می کشند
و خانه ای ، کنار درختی.
يعنی تمام آمدنم را به تو می سپارم
به تو که امروز
نخستين قهوه تلخ را می نوشی
کنار آخرين قهوه تلخ.*
